SÜLEYMAN ÇELEBİ’NİN MEVLİD ESERİ

Süleyman Çelebi’nin (ö. 825/1422) asıl adı Vesîletü’n-necât olan meşhur eseri. Süleyman Çelebi Bursa’da doğdu. Hakkındaki bilgiler kısa ve çelişkilidir. Bazı yazma nüshalarda yer alan, “Yiğitlik dahi geçti şöyle hoca / Erişti şastlık u oldu koca” beyti, müellifin 812’de (1409) nazmettiği mevlidi altmış yaşında iken kaleme aldığını gösterdiğinden onun doğum tarihini 752 (1351) olarak kabul etmek mümkündür. Süleyman Çelebi’nin, Ahmed Paşa’nın oğlu ve Orhan Gazi’nin silâh arkadaşı olup Fuṣûṣü’l-ḥikem’e bir şerh yazan Şeyh Mahmud’un torunu olduğu, Orhan Gazi’nin bu zata İznik’te bir medrese yaptırmış bulunduğu şeklindeki kayıtlardan onun ilimle uğraşan kültürlü bir aileden geldiği anlaşılmakta, taşıdığı “Çelebi” unvanı da aynı zamanda ârif ve kâmil bir kimse olduğunu ortaya koymaktadır. Süleyman Çelebi’nin dinî ilimlere vukufunu eserinde işlediği konuları âyet ve hadislerle ustaca desteklemesi de göstermektedir. Kaynaklar onun Yıldırım Bayezid devrinde bir süre Dîvân-ı Hümâyun imamlığı yaptığını, 802’de (1400) inşası tamamlanan Bursa Ulucamii imamlığına Emîr Buhârî’nin tavsiyesiyle getirildiğini nakleder. Mevlevî veya Halvetî olduğu ileri sürülen şairin “râhat-ı ervâh” terkibinin gösterdiği 825’te (1422) vefat ettiği genellikle kabul edilmektedir. Kabri Bursa’da Çekirge yolunda, Eski Kaplıca yakınlarındaki Yoğurtlu Baba Zâviyesi önünde bulunan sırt üzerindedir. Türbesi harap bir durumdayken 1952 yılında Bursa Eski Eserleri Sevenler Kurumu aracılığıyla onarılmış ve duvarına Vesîletü’n-necât’ın ilk beytiyle âlem ve Âdem’in yaratılışıyla ilgili 128, Hz. Muhammed’in doğum ânını bildiren 206 ve Allah Teâlâ’nın Hz. Muhammed’e hitabını nakleden 403. beyitleri yazılmıştır. Vesîletü’n-necât’ın 812 (1409) yılında Bursa’da tamamlandığı eserdeki bir beyitte açıkça belirtilmektedir. Başka bir eseri bilinmeyen Süleyman Çelebi’nin mevlidini kaleme almasıyla ilgili yaygın rivayet şöyledir: Onun Ulucami’de imamlık yaptığı yıllarda bir vâiz Bakara sûresinin 285. âyetini açıklarken peygamberler arasında bir fark bulunmadığını, bu sebeple Hz. Muhammed’in Hz. Îsâ’dan ve diğer peygamberlerden üstün olmadığını söyleyince cemaatten bazıları vâize karşı çıkmış, tartışmalar büyümüş, bu arada Süleyman Çelebi, “Ölmeyip Îsâ göğe bulduğu yol / Ümmetinden olmak için idi ol” beytini söylemiş, halkın çok beğendiği bu beyti, daha sonra büyük bir aşkla Hz. Peygamber’in sevgisini terennüm edecek ve onun hayatının bazı bölümlerini içine alacak şekilde geliştirerek eserini tamamlamıştır. Aruzun “fâilâtün fâilâtün fâilün” kalıbıyla yazılan eser, on bir nüshası karşılaştırılarak elde edilen metnine göre 768 beyit olup on altı babdan meydana gelmektedir. Eser, asıl isminden ziyade yazma nüshaları genellikle “mevlid / mevlüd” başlığını taşıdığından, hatta bazan “mevlûd” şeklinde yazıldığından “mevlid” veya “mevlüd” olarak tanınmaktadır. Sehl-i mümtenî kabul edilen Vesîletü’n-necât sade bir Türkçe ile yazılmıştır. Eserde fikir, bilgi ve duygular çok sanatkârane bir üslûpla anlatılmıştır. Müellifin ifadeleri dinî heyecanına bağlı olarak gelişip zenginleşmiş ve ona dönemin çizgisini aşan şahsî ve sanatlı özel bir üslûp kazandırmıştır. Bu sebeple Vesîletü’n-necât’ta motiflerin ve edebî sanatların kullanılışı yazarına mahsus olup tamamen orijinaldir. İfadeler halka yönelik konularda çok sade, dinî kavramların anlatımında bazan girift, fakat anlamın derinine inilince gönlü fethedecek özelliktedir. Eserde yer yer dinî mefhumların, farz ve vâciplerin beyan edildiği, İslâm tasavvufunun şer‘î hükümlerle örtüşen yönlerinin yerli yerince işlendiği, Türk edebiyatına mal olmuş tasavvufî remizlerin başarıyla kullanıldığı görülmektedir. Bunun yanında Vesîletü’n-necât’ta tekrir, tenâsüp, cinas, tevriye, teşbîh-i temsîlî gibi edebî sanatlar kullanılmış, bahirler konuların gerektirdiği âyet ve hadislerle işlenmiştir. Mensur bir münâcâtla başlayan eserin muhtevasını ortaya koyan bab başlıkları şöyledir: Allah’ın birliği hakkında, nâzım için dua talebi ve kitap için özür beyanı, âlemin yaratılma sebebinin beyanı, Hz. Muhammed’in ruhunun yaratılmasının beyanı (iki fasl), Hz. Muhammed’in vücudunun zuhura gelmesinin beyanı (üç fasl), Hz. Muhammed’in doğumu sırasında ortaya çıkan fevkalâdeliklerin beyanı (altı fasl), Hz. Peygamber’in methi, mûcizelerinin, mi‘racının ve hicretinin beyanı, onun bazı vasıflarının beyanı, nükte ve nasihat, kötü fiillerden nehyetme, risâletin tebliği, Hz. Peygamber’in vefatı, hâtime. Süleyman Çelebi’nin Vesîletü’n-necât’ı hazırlarken bazı eserlerden istifade ettiği anlaşılmaktadır. Bunların başında Arapça siyer kitaplarından Ebü’l-Hasan el-Bekrî’nin eserinin geldiği söylenebilir. Ayrıca Erzurumlu Mustafa Darîr’in tesiri altında kaldığı ileri sürülmekle beraber aslında her ikisinin de çeşitli siyer kitaplarından faydalanmış olduğu ihtimali daha kuvvetlidir. Bunun yanında Âşık Paşa’nın Garibnâme’sindeki beyit ve motiflerin mevliddekilerle benzerlik göstermesi, Ebü’l-Hasan’ın siyerinin Garibnâme’ye de kaynaklık etmiş olduğunu söylemeye imkân vermektedir. Vesîletü’n-necât halk arasında çok beğenilmiş ve sevilerek okunmuştur. Bu sebeple günümüze pek çok yazma nüshası ulaşmıştır (Mevlid, neşredenin girişi, s. 16-24). Ancak esere Süleyman Çelebi’ye ait olmayan birçok beyit ve parçanın dahil edilmiş olması esas metnin tesbitini zorlaştırmaktadır. Bu ilâvelerin kimlere ait olduğunun belirlenmesi de kolay değildir. Bunun yanında hemen her mevlid metninin kataloglara Süleyman Çelebi’nin eseri olarak geçirilmesi işi güçleştiren diğer bir husustur. Mevlid’in Latin harfleriyle çeşitli yayımları yapılmış olmakla birlikte bunların çoğu güvenilir değildir. Eserin ilmî neşirleri Ahmet Ateş (Ankara 1954), Faruk K. Timurtaş (Ankara 1970) ve Necla Pekolcay (İstanbul 1980) tarafından gerçekleştirilmiştir. Vesîletü’n-necât, bu konuda bir doktora çalışması yapan Necla Pekolcay tarafından dil ve edebiyat yönünden incelenip son yıllarda bulunan nüshalar da gözden geçirilerek karşılaştırmalı metin halinde yeniden yayımlanmıştır (Ankara 1993, 1997). Eser, yazıldığı dönemden itibaren Osmanlı coğrafyasının hemen her yerinde özellikle Hz. Peygamber’in doğum günlerinde okunmuş, bestelenmiş, çeşitli dillere çevrilmiş ve nazîreleri yazılmıştır. Ayrıca başta Balkanlar olmak üzere çeşitli İslâm ülkelerinde bir ibadet anlayışı içinde mübarek gün ve geceler yanında doğum, ölüm, sünnet, evlenme, askere gönderme gibi pek çok vesile ile okutulmaktadır. Kaynak: A. Necla Pekolcay, TDV İslam Ansiklopedisi ....... Alıntı;islamveihsan.com

Vesiletün Necat (Mevlid) Mesnevi nazım şeklinde yazılan Mevlid’de kimi mesnevilerde görüldüğü gibi yer yer kaside ve gazel tarzında yazılmış şiirler de vardır. Ancak Vesîletü’n-Necât’ta dikkat çeken bir husus hemen her bahrin sonunda tekrarlanan vasıta beyitlerinin bulunmasıdır. Tercî-i bendlere ait olan bu özelliğin mesnevide görülmesi dikkat çekici bir durumdur ve bu Süleyman Çelebi’nin eserine ait bir özelliktir. Süleyman Çelebi, eserini fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün vezniyle yazmıştır. Anlaşılır ve açık bir dil kullanan Süleyman Çelebi, eserini eski Anadolu Türkçesi ile yazmıştır. Arapça ve Farsça tamlamalara pek az yer veren, sıcak ve sade dil ile içinden geldiği şekilde söyleyen şair, samimiyetini yansıttığı bir eser ortaya koymuştur. Vesîletü’n-Necât okunduğu zaman kolaylıkla söylenebilir gibi bir düşünceye yol açan ancak hiç de kolay olmayan bir “sehl-i mümteni” örneğidir. Baştan sona Peygamber’in hayatının anlatıldığı bir eser olan Mevlid, 9 bölümden oluşur: Tevhid-münacat ve kitabın yazılış sebebi Âlemin yaratılmasının sebebi Muhammed nurunun yaratılması ve Âdem’den başlayarak Peygamber’in alnında karar kılması Veladet Peygamberin mucizeleri, Miraç Peygamber’in vasıfları ve Peygamber’in tebliğ vazifesini yerine getirmesi Peygamber’in vefatı Kitabın sonu Mevlid’in en uzun kısmı, 145 beyitten oluşan “velâdet bölümü”dür. Mevlid okuyan kimselere “mevlid-hân” denilmiştir. Mevlid (Süleyman Çelebi) Mefhar – i Mevcudât, Hazret-i Fahr-i Alem Muhammed Mustafâ râ Salevât Allâh adın zikredelim evvela Vacib oldu cümle işte her kula Allâh adın her kim ol evvel anâ Her işi âsan eder Allâh anâ Allâh adı olsa her işin önü Hergiz ebter olmaya anın sonu Bir kez Allâh dese şevkile lisan Dökülür cümle günah misli hazan İsm-i pâkin pâk olur zikreyleyen Her murada erişir Allâh diyen Aşk ile gel imdi Allâh diyelim Dert ile göz yaş ile ah edelim Ola kim rahmet kıla ol padişah Ol Kerimü ol Rahimü ol ilâh Birdir ol birliğine şek yokdürür Gerçi yanlış söyleyenler çok dürür Cümle alem yok iken ol var idi Yaradılmıştan Gani Cebbâr idi Var iken ol yok idi ins-ü melek Arşü ferşü ayü güm hem nüh felek Sün ile bunları, ol var eyledi Birliğine cümle ikrar eyledi Kudretin izhâr edüp hem ol Celil Birliğine bunları kıldu delil ‘Ol! ‘ dedi bir kere var oldu cihan ‘Olma! ‘ derse, mahv olur ol dem hemân Haşre dek ger denilirse bu kelâm Nice haşr ola, bu olmaya temâm Pes Muhammeddir bu varlığa sebeb Sıdk ile ânın rızasına kıl taleb Ey azizler işte başlarız söze Bir vasiyet kılarız illa size Ol vasiyyet kim derim hem tuta Mis gibi kokusu canlarda tüte Hakk Teala rahmet eyleye anâ Kim beni ol bir dua ile anâ Her kim diler bu duada buluna Fatiha ihsan ede ben kuluna (Mevlid-i Şerif-in müellifi Merhum Süleyman Süleyman Çelebi Hazretleri´nin ruhu için ve bu satırları okuyan, dinleyen, okumasına sebep olanlardan yaşayanların ruhu makamlarına, ahirete göçmüş olanlarının da ruhlarına El-Fatiha.) HAK TEALA BAHRİ Hak Teala çün yaratdı Ademi Kıldı Ademle müzeyyen alemi Ademe kıldı feriştehler sücud Hem anâ çok kıldı ol lûtf issi cûd Mustafa nurunu alnından kodu ‘Bil habibim nurudur bû nur dedi’ Kıldı o nur anın alnında karar Kaldı anın ile nice ruzigâr Sonra Havva alnına nakletdi bil Durdu anda dahi nice ayü yıl Şit doğdu anâ nakletti bu nur Anın alnında tecelli kıldı nur Erdi İbrahimi İsmaile hem Söz uzanûr eğer kalanın der isem İşbu resm ile müselsel muttasıl Ta olunca Mustafa´ya müntekil Geldi çün ol rahmeten lil´alemin Vardı nur anda karar etti hemin ‘Ger dilersiz, bulasız oddan necât Aşk ile, derd ile edin essalat’ VİLADET BAHRİ Şefiul´usati fi yevmil´arasat, Hazreti-i Ahmedü Mahmudû Muhammed Mustafa râ Sâlevat Amine hatun Muhammed annesi Ol sadeften doğdu ol dür danesi Çünki Abdullah´dan oldu hâmile Vakt erişdi hefte vü eyyam ile Hem Muhammed gelmesi oldu yakîn Çok alametler belirdi gelmedin Ol Rebiul evvel ayı nicesi On ikinci gice isneyn gecesi Ol gice kim doğdu ol hayrûl beşer Anesi anda neler gördü neler Dedi gördüm ol Habibin ânesi Bir acep nur kim güneş pervanesi Berk urup çıktı evimden nagehan Göklere dek nur ile doldu cihan Gökler açıldı ve feth oldu zulem Üç melek gördüm elinde üç alem Biri meşrık biri mağribde anın Biri damında dikildi Kâ´benin Bildim anlardan kim ol halkın yeği Kim yakin oldu cihana gelmeği Bildim anlardan ki ol halkın beyi Kim yakın oldu cihanâ gelmeyi İndiler gökten melekler saf ü saf Kabe gibi kıldılar evim tavaf Hem hava üzre döşendi bir döşek Adı Sündüs, döşeyen anı melek Çün göründü bana bu işler ayân Hayret içre kalmış idim ben hemân Yarılıp çıktı divardan nagehan Geldi üç huri banâ oldu ayan Bazıları derler ki ol üç dilberin Asiye´ydi biri ol meh-peykerin Biri Meryem hatun idi aşikâr Birisi hem hûrilerden bir nigâr Geldiler lutf ile ol üç mehcebin Verdiler bana selam ol dem hemin Çevre yanıma gelip oturdular Mustafayı birbirine muştular Üç alem dahi dikildi üç yere Her birisin edeyim nerden nere Dediler oğlun gibi hiç bir oğul Yaradılalı cihan gelmiş değil Bu senin oğlun gibi kadri cemil Bir anâya vermemiştir ol Celil Ulu devlet buldun ey dildare sen Doğuserdir senden ol hulki hasen Bu gelen ilm-i ledün sultanıdır Bu gelen tehvid-i irfan kânıdır Bu gelen aşkina devreyler felek Yüzüne müştakdürür ins ü melek Bu gice ol gicedir kim, ol şerif Nur ile alemleri eyler latif Bu gice şâdân olur erbâb- dil Bu giceye can verir eshab-ı dil Rahmeten lil´alemindir mustafa Hem şefiu´l-muznibindir mustafa Vasfını bu resme tertib etdiler Ol mübarek nuru tergib ettiler Amine eder çü vakt oldu tamam Kim vücuda gele ol hayrül enam Susadım gayet hararetten kati Sundular bir cam dolusu şerbeti Şerbeti karşımda tutdu hûriler Bunu sana verdi Allah dediler Kardan ak idi ve hem soğuk idi Lezzeti dahi şekerde yok idi İçtim anı oldu cismim nura gark Edemedim kendimi nurdan fark Geldi bir ak kuş kanâdiyle revan Arkamı sıvadı kuvvetle heman Doğdu ol saatte ol sultan-ı din Nura gark oldu semavat ü zemin Sallü aleyhi sellimü teslima Hatta tenali cennetten ve naima Essalatü vesselamü aleyke Ya Resulallah Esselatü vesselamü aleyke Ya Habiballah Essalatü vesselamü aleyke Ya Seyyidel-evveline velâhirin. MERHABA BAHRİ Yaradılmış cümle oldu şadüman Gam gidip alem yeniden buldu can Cümle zerrat-i cihan edip seda Çağrışuben dediler kim merhaba Merhaba ey âl-i sultan merhaba Merhaba ey kan-i irfan merhaba Merhaba ey sırr-ı fürkan merhaba Merhaba ey derde dermân merhaba Merhaba ey bülbül-i bağ-ı Cemâl Merhaba ey derde derman merhaba Merhaba ey mah-ü hürşid-i Hüda Merhaba ey Hakk´dan olmayan cüdâ Merhaba ey asi ümmet melcei Merhaba ey çaresizler eşfai Merhaba ey can-ı bâki merhaba Merhaba uşşaka saki merhaba Merhaba ey kudreti ayn-ı Halil Merhaba ey has-ı mahbub-u Celil Merhaba ey rahmeten lil´alemin Merhaba sensiz şefia´l müznibin Merhaba ey Padişah-ı dû cihân Senin için oldu kavnile mekan Ey cemali gün yüzü bedr-i münir Ey kamû düşmüşlere sen dest-gir Dest-girisin kamu üftadenin Hem penahı bende-vü azadenin Ey gönüller derdinin dermanı sen Ey yaradılmışların sultanı sen Sensin ol sultan-ı cümle enbiya Nur-i çeşm-i evliya vü asfiya Ey risalet tahtının sen hatimi Ey nübüvvet mührünün sen hatemi Çünkü nurun ruşen etdi alemi Gül cemalin gülşen etdi alemi Oldu zail zulmet-i cehl-ü dalâl Buldu bâğ-ı marifet ayn-i kemal Ya Habiballah bize imdad kıl Son nefes didarın ile şad kıl Ger dilersiz, bulasız od-dan necât Aşk ile, derd ile edin es-salat Çünkü ol mahbub-i Rahman ü Rahim Kıldı dünyayı cemalinden naim Birbirine muştalayıp her melek Raksa girdi şevk ü şadından felek İşbu heybetten Amine hub rû Bir zaman aklı gidüp geldi gerû Gördü gitmiş huriler hiç kimse yok Görmedi oğlun tazarru kıldı çok Huriler aldı tasavvur kıldı ol Hayret içre çok tefekkür kıldı ol Çevre yanın isteyü kıldı nazar Gördü kimbir köşede hayrü´l-beşer Şöyle Beytullaha karşı ol Resul Yüz yere vurmuş ve secde kılmış ol Secdede başı dili tahmid eder Hem kaldırmış parmağın tehvid eder Debrenür dudakları söyler kelâm Anlayamazdım ne derdi ol hümam Kulağım ağzına verdim dinledim Söylediği sözü ol dem anladım Der ki ey Mevlâ yüzüm tuttum sanâ Ya İlahi ümmetim ver- gil banâ Ümmetim dedi sanâ çün Mustafa Ver salavat sen de anâ bul safa Miracı Hazreti Peygamber Sahibü´l hullet-i vettaç, verakib´ül büraki fi leyleti´l mir´ac Hazret-i Ahmed-i Mahmud-ü Muhammed Mustafa ya salevat Gel beri ey aşk od´una yanıcı Kendüyi maşuka aşık sanıcı Dinle gel mir´acın ol şahın ayan Aşık isen aşk oduna durma yan Bir düşenbih gecesi tahkik haber Leyle-i kadr idi o gece meğer Ol hümayun bahtı ol kadri yüce Ümmühanın evine vardı gece Anda iken nagehan ol yüzü ak Cennete var dedi Cebrail Hak Bir murassa taç ve bir hulle kemer Hem dahi al bir burak-ı muteber Ol habibime ilet binsin anâ Arşımı seyreylesin görsün beni Cebrail çün cennette vardı revan Gördü kimin kırk burak otlar heman İçlerinden bir burak ağlar kati Yemez, içmez, kalmamış hiç takati Gözlerinden yaşı ceyhun eylemiş Ciğerini dert ile hun eylemiş Dedi Cebrail nedir ağladığın Hüznile can ü ciğer dağladığın Baki yoldaşın yeyip içip gezer Sen inilersin, canın ne sezer? Dedi bırk bin yıl durur kim ya emin Aşk durur banâ yemek, içmek hemin Nagehan bir ün işitti kulağım Ol zamandan bilmezem sağu solum Ya Muhammed deyuben çağırdılar Bir seda birden yürekler deldiler Ol zamandan bilmezem kim nolmuşam Ol adın ismine aşık olmuşam Yüreğim içinde eridi yağım Aşık oldu görmeden bu kulağım Cenneti başıma aşkı dar eder İşimi veleyl-ü nehar üş zar eder Gerçi zahir cennet içinde duraram Ma´nide narın azabın görürem Ger eremezsem visaline anın Uruserem terkini can ü tenin Cebrail eder buraka ey burak Verdi Hak maksudunu kılma firak Kimde kim aşkın nişanı vardurur Akibet maşuka anı er görür Gel beru maşukuna er göreyim Yüreğin zahmine merhem urayım Aldı cebrail burakı ol zaman Ta Cenab-ı Ahmede geldi heman Hak selam etti sanâ ey Mustafa Kim mübarek hatırın bulsun safa Dedi kim gelsin konuklarım anı Arşımı seyreylesin, görsün beni Bu gece zahir olur esrar-ı Hak Gösteriserdir sanâ didar-ı Hak Zemzem ile doldu kevn ile mekan Arşa varır dediler Fahr-i Cihan Hem sekiz cennet kapısı açtılar Alemin üstüne rahmet saçtılar Gel gidelim Hazrete ya Mustafa Muntazırdır anda ashab-ı safa Sanâ cennettten getirdim bir burak Deveti Rahmandurur eyle yirak Durdu yerinden hemanden Mustafa Kodu tacı başına ol pür safa Çekti ol demde burakı Cebrail Önüne düştü anâ oldu delil Tarfetül´ayn içre ol şahı harem Geldi Kudse erdi vü bastı kadem Enbiya ervahı karşı geldiler Mustafaya izzet ikram kıldılar Pes geçip Mihriba ol hayrü´l enam Enbiya ervahına oldu imam İki rekat kıldı Aksada namaz Öyle emretmiş idi ol bi niyaz Ol gece durmadı ceylan eyledi Şöyle kim eflaki seyran eyledi Her biirnden türlü hikmet gördü ol Ta ki vardı Sidreye erişti ol Cebrailin durağıdır ol makam Nüh felek ta kim tutalıdan nizam Kaldı Cebrail makamında hemin Dedi anâ Rahmeten lil alemin Bilmezem bu yollrı ben nideyim Kim garibem bunda kande gideyim Cebrail dedi Resule ey Habib Sanmagil bu yerde sen garib Senin için yaratıldı nüh felek İns ü cinnü, hur ü cennet hem melek Bundan hatmoldu benim seyrangahım Maverasından dahi yok ââhım Ban böyle emredübtür Zülcelal Açmayam ben bundan öte perrü bâl Eğer geçem bir zerre denlu ileru Yanârım baştan aşağı ey ulu Dedi Cebraile ol şah-ı cihan; Pes makamında dur imdi sen heman Rah-ı aşkta kim sakınır canını Ol kaçan görse gerek canânını Çün ezelden banâ aşk oldu delil Yanâr isem yanâyım ben ey Halil Rah-ı aşk sanma gafil serseri Belki katmer nesnedir vermek seri ‘Ger dilersiz, bulasız oddan necât Aşk ile, derd ile edin essalat’ Söyleşirken Cebrail ile kelam Geldi Refret önüne verdi selam Aldı ol şah-ı cihanı ol zaman Sidreye gitti vü getirdi heman Gördü gök ehli ibadettre kamu Her biri bir türlü taatte kamu Kim tehlil ü kimi temcid okur Kimi tesbih ü kimi tahmid okur Kimi kıyamda kimi kılmış rükû Kimi Hakka secde kılmış ba huşû Kimisini aşk-ı Hak almış durur Valehü hayran´ü mest kalmış durur Hep gök ehli cümle karşı geldiler Mustafaya izzet ikram kıldılar Merhaba ya muhammed dediler Ey şefaat kân-ı Ahmed dediler Her biri kutladı mi´racını Dediler giydin saadet tacını Yürü kim meydan senindir bu gece Sohbeti sultan senindir bu gece Ermedi evvel gelen bu devlete Kimse layık olmadı bu ri´fate Çünkü kamusun görüp geçti öte Vardı erişti ol ulu hazrete Bi hurufu lafs-ı sazt ol padişah Mustafaya söledi bî iştibah Dedi kim mahbubu matlubun benem Sevdiğin can ile mabudun benem Gece gündüz durmayıp istediğin Nola kim görsem cemalin dediğin Gel Habibim sanâ aşık olmuşam Cümle halkı sanâ bemde kılmışam Ne muradın var ise kılam reva Eyleyem bir derde bin türlü deva Mustafa dedi ya rabbenalalemin Ey hatabuşu atası çok kerim Ol zaif ümmetlerin hali ne ola Hazretine nice anlar yol bula Gece gündüz işleri isyan kamu Korkarım ki yerleri ola tamu Ya İlahi hazretinden hacetim Bu durur kim olan makbul ümmetim Hak Tealadan erişti bir nida Ya Muhammed ben sanâ kıldım ata Ümmetini sanâ verdim ey Habib Cennetimi anlara kıldım nasib Ey habibim nedir ol kim diledin Bir avuç toprağa minnet eyledin Ben sanâ aşıkı olucak ey latif Senin olmaz mı dü alem eş şerif Zatıma mir´at edindiğim zatını Bile yazdım adım ile adınıı Hem dedi kim ya Muhammed ben seni Bilürem göremeğe doymazsın beni Liyk varıp davet et kullarımı Ta gelüben göreler didarımı Tarfet-ül ayn içere ol Fahri cihan Ümmühanı evine geldi heman Her ne vaki oldu ise serseter Cümlesin ashabına verdi haber Dediler ey kıble-i İslam-ı din Kutlu olsun sanâ mir´ac-ı güzin Biz kamumuz kullarız sen şahsın Gönlümüz içinde ruşen mahsın Ümmetin olduğumuz devlet yeter Hizmet kıldığımız izzet yeter EVVEL ANDIK Evvel andık anı kim evveldir ol Evveline bulmadı hiç akl yol Evvelin ol evvelidir bigûman Ahirin hem ahiridir cavidan Çünkü Hak evvelliğin bildik ayan Dinle imdi kılayım sûn´un beyan Hak Tela ne yarattı evvela Cümle mahlukattan kim evvel ola Mustafa nurunu evvel kıldı var Sevdi anı ol kerimü girgidar Her ne türlü kim saadet vardürür Yahşi hu, gerekli adet vardürür Hak sanâ verdi mükemmel eyledi Yaradılmıştan mufaddal eyledi Andan oldu her nihan-ü aşikar Arş-ü ferş-ü yerde gökte ne ki var Ger Muhammed olmaya idi ayan Olmayıserdi zemin ü asuman Hem vesile olduğu içün ol Resul Ademin Hak tevbesini kıldı kabul Ger Muhammed gelmeseydi aleme Tac-i izzet ermez idi Ademe Nuh anıçün buldu hem garktan necat Daği doğmadan göründü mûcizat Cümle anın dostluğuna adına Bunca izzet kıldı Hak ecdadına Ceddi olduğiçün anın hem Halil Narı cennet kıldı anâ ol Celil Hem dahi Musa elindeki asa Oldu anın hürmetine ejderha Ölmeyip İsa gök´e buldu yol Ümmetinden olmak için idi ol Gerçi kim bunlar dahi mürseldürür Lîk Ahmed ekmelü efdaldürür Çün temenni kıldılar Haktan bular Kim Muhammet ümmetinden olalar Sünnetin tut ümmeti ol ümmeti Ta nasip ola sanâ Hak rahmeti Alıntı: Türkedebiyati.org