Ziya GÖKALP Şiirleri

.

Günümüzdeki Cumhuriyet düşmanı ve kendilerine 2. Cumhuriyetçi diyen zihniyetin, mütareke yıllarındaki temsilcisi Ali Kemal`dir. Ziya Gökalp Fransız Gazetelerinin birinde, Ali Kemal`in yazısına rastlar. “`Ziya Kürt`tür` yazısı ile `Kürt olduğu halde Türkçülüğe hizmetle` `kendi milletine ihanet ettiğini`” yazmaktadır. Ziya Gökalp İstanbul`un işgalinden sonra, Malta`da sürgündedir o sıra. Ali Kemal`e cevaben yazdığı şiiri, Kastamonu Açıksöz Gazetesinin 20 Nisan 1921 tarihli nüshasında yayınlanır. ALİ KEMAL`E Ben Türküm! Diyorsun, sen Türk değilsin! Ve İslâm`ım! Diyorsun, değilsin İslâm! Ben, ne ırkım için senden vesika, Ne de dinim için istedim ilâm! – Türklüğe çalıştım sırf zevkim için, Ummadım bu işten asla mükâfat! Bu yüzden bin türlü felâket çektim, Hiçbir an esefle demedim: Heyhat! – Hattâ ben olsaydım: Kürt, Arap, Çerkez; İlk gayem olurdu Türk milliyeti; Çünkü Türk kuvvetli olursa, mutlak, Kurtarır her İslam olan milleti! – Türk olsam olmasam, ben Türk dostuyum, Türk olsan olmasan, sen Türk düşmanı! Çünkü benim gayem Türkü yaşatmak, Seninki öldürmek her yaşatanı! – Türklük hem mefkûrem, hem de kanımdır: Sırtımdan alınmaz, çünkü kürk değil! Türklük hâdimine “Türk değil!” diyen, Soyca Türk olsa da “piçtir! Türk değil!

Ala Geyik Çocuktum, ufacıktım, Top oynadım,acıktım. Buldum yerde bir erik, Kaptı bir Ala Geyik. Geyik kaçtı ormana, Bindim bir ak doğana. Doğan, yolu şaşırdı, Kaf Dağından aşırdı. Attı beni bir göle; Gölden çıktım bir çöle, Çölde buldum izini, Koştum, tuttum dizini. Geyik beni görünce, Düştü büyük sevince. Verdi bana bir elma, Dedi, dinlenme, durma. Dağdan yürü, kırdan git, Altın Köşke çabuk yet. Seni bekler ezeli, Orda dünya güzeli. Bin yıllık çile doldu! Bunu dedi, kayboldu. Yedim sırlı elmayı, Gördüm gizli dünyayı. Gündüz oldu, geceler; Ak sakallı cüceler, Korkunç devler hortladı, Cinler, cirit oynadı. Kesik başlar yürürdü, Saçlarını sürürdü. Bir de baktım, melekler, Başlarında çiçekler. Devlere el bağlıyor, Gizli gizli ağlıyor. Kılıcımı çıkardım, Perileri kurtardım. Kurtardığım periler, Adım adım geriler, Kanadını açardı, Selam verir, kaçardı. Az, uz gittim, dolaştım, Altın Köşke ulaştım. Bir kapısı açıktı, Öteki kapanıktı. Kapalıyı açarak, Açığa vurdum kapak. At önünde et vardı, İt, ot yemez ağlardı; Otu ata yedirdim, Eti ite yedirdim. Açtım bir elmas oda; Dev şahı uykuda Gördüm, kestim başını, Dedim, Ey dev nerede? Nerede Dünya Güzeli? Dedi, Elinde eli! Döndüm, baktım. Bir Kırgız Elbiseli güzel kız. Durmuş, bakar yanımda, Şimşek çaktı canımda. Güldü, dedi, Türk Beyi! Tanıdın mı geyiği? Kimse, beni bu devden Alamazdı. Ancak sen, Kaya deldin, dağ yardın, Geldin, beni kurtardın. Ah o imiş anladım, Sevincimden ağladım, Dedim, Turan Meleği! Türkün yüce dileği! Yüz milyon Türk bu anda Seni bekler Turanda. Haydi, çabuk varalım, Karanlığı yaralım; Sönük ocak canlansın, Yoksul ülke şanlansın İndik, iti okşadık, At sırtına atladık. Geçtik nice dağ, kaya, Geldik Demirkapıya. Kapanması, çok yıldı, Açıl! dedim, açıldı. Yol verince gizli yurt, Aldı bizi Bozkurt, Kaf Dağından geçirdi, Türk Eline getirdi.   Ziya Gökalp

Altın Destan I Sürüden koyunlar hep takım takım Ayrılmış, sürüde kalmamış bakım; Asmanın üzümü dağılmış; salkım Olmak ister, fakat bağban nerede? Gideyim, arayım: çoban nerede? II Yüce dağlar çökmüş, belleri kalmış, Coşkun ırmakların selleri kalmış, Hanlar yok meydanda, illeri kalmış, Dü.enler çok ama, kalkan nerede? Gideyim arayım: Hakan nerede? III Türk yurdu uykuda ey düşman sakın! Uyuyan ülkeye yapılmaz akın. Tan yeri ağardı, yiğitler kalkın. Bakın yurd ne halde, vatan nerede? Gideyim arayım: yatan nerede? IV Herkesin gözünde vatan öz yurdu, Çitlerin yağısı, derenin kurdu, Yad iller, Turan'da hanlıklar kurdu, Turan'dan yadları koğan nerede? Gideyim arayım: ogan nerede?   Ziya Gökalp

Anne Sevgisi Anneye karşı gelmeyelim, Nergis çiçeği gibi, Ne güzel kokarlar, Ellerinde çiçek çok güzel durur.   Ziya Gökalp

Asker Duası elimde tüfenk, gönlümde iman, dileğim iki: din ile vatan... ocağım ordu, büyüğüm sultan, sultan’a imdad eyle yarabbi! ömrünü müzdad eyle yarabbi! yolumuz gaza, sonu şehadet, dinimiz ister sıdk ile hizmet, anamız vatan, babamız millet, vatanı mamur eyle yarabbi! . milleti mesrur eyle yarabbi! sancağın tevhid, bayrağım hilal, birisi yeşil, ötekisi al, islam’a acı, düşmandan öc al, islam’ı abad eyle yarabbi! düşmanı berbad eyle yarabbi! cenk meydanında nice koç yiğid din ile yurt için oldular şehid ocağı tütsün,sönmesin ümid şehidi mahzun etme yarabbi! soyunu zebun etme yarabbi! kumandan,zabit babalarımız. çavuş,onbaşı,ağalarımız, sıra ve saygı,yasalarımız. orduyu düzgün eyle yarabbi! sancağı üstün eyle yarabbi!   Ziya Gökalp

Lisan    Güzel dil,Türkçe bize Baska dil, gece bize İstanbul konusması En saf, en ince bize Lisan sayılır öz Herkesin bildiği söz Manası anlasılan Lügata atmadan göz Uydurma söz yapmayız Yapma yola sapmayız; Türkcelesmis, Türkcedir; Eski köke tapmayız Acık sözle kalmalı Fikre ısık salmalı Müteradif sözlerden Türkcesini almalı Yeni sözler gerekse Bunda da uy herkese; Halkın söz yaratmada Yollarını benimse Yap yasayan Türkceden, Türkceyi inciltmeden İstanbul-un Türkcesi Zevkini, olsun yeden Arapcaya mayletme İran-a da hic gitme Tavcih-i halktan ögren Fasihlerden isitme Gayn-lı sözler emmeyiz Cocuk degil memeyiz Bir kac dil yok Turanda Tek dilli bir kümeyiz. Turanın bir ili var Ve yanlız bir dili var Baska bir dili var... diyenin Baska bir emeli var Türklügün vicdanı bir Dini bir, vatanı bir Fakat hepsi ayrılır Olmazsa lisanı bir   Ziya Gökalp

Uyu Yavrum Uyu yavrum, uyanacak günler var, Yarınları gözetleyen dünler var. Baban şehit izlerinde ünler var. O izlerde sen de dolaş Öç gününe sen tezce ulaş Uyu yavrum, tepesinde haç yatan Camiler vardır bu mu seni ağlatan? Dayanamaz çiğnenmeye bu vatan Camilere götür hilal, Hem yurdu, hem de öcünü al.   Ziya Gökalp

Cenk Türküsü Türk Oğullarına Düşman yine öz yurduna el attı, Mezarından ata'n kılıç uzattı, Yürü diyor, hakkı zulüm kanattı, Attilâ'nın oğlusun sen unutma! Medeniyet deme, duymaz o sağır; Taş üstünde taş kalmasın durma kır: Kafalarla düz yol olsun her bayır, Attilâ'nın oğlusun sen unutma! Koş, Pilevne yine al bayrak taksın, Gece gündüz Tuna suyu kan aksın, Yaksın kahrın, bütün Balkan'ı yaksın; Attilâ'nın oğlusun sen unutma!   Ziya Gökalp

Çobanla Bülbül Çoban kaval çaldı,sordu bülbüle: “Sürülerin hani,ovan nerede? ” Bülbül sordu,boynu bükük bir güle: “Şarkılarım hani,yavrum nerede? ” Ağla çoban ağla.Ovan kalmadı. Göz yaşı dök bülbül,yuvan kalmadı. Çoban dedi:”Ülkeler hep gitse de, Kopmaz bende Anadolu Ülkesi,” Bülbül dedi:”Düşman Hased etse de İstanbul da şakıyacak Türk sesi” Çalış çoban,kurtar öz yurdunu. Şairlerden topla,bülbül bir ordu. Çoban dedi:”Edirne’den ta Van’a Erzurum’a kadar benim mülklerim.” Bülbül dedi:”İzmir,Maraş,Adana, İskenderun,Kerkük en saf Türklerim” Sarıl çoban,Sarıl.Mülkü bırakma. Yad elinde,bülbül,Türk’ü bırakma. Çoban dedi: Sürülerin hep kaçsa Benim sürüm var, kaçmaz, adı Türk ili. Bülbül dedi: “Şarkı ölsün, yok tasa; Türkülerim yaşar söyler halk dili. Yalvar çoban,yalvar.İlin kurtulsun. Dile haktan,bülbül,dilin kurtulsun.   Ziya Gökalp

Kendine Doğru Atanın içkisi köpüklü kımız, Arpa suyu içme! dedi bir Kırgız! Evinin yemişi erikle elma, Komşunun bağından hurmayı alma! Başka dile uymaz annenin sesi, Her sözün ararsan vardır Türkçesi! Duymadan düşünme, görme sezmeden, Kendi duygun olsun usunu yeden! Dile, yap! Tanrı'nın sensin bileği, Göktürk'ün sendedir yüce dileği! Demir sana tapar, şimşek baş eğer, İsteme, sen yarat; görme, sen göster!   Ziya Gökalp

Kurt ile Ayı Kurt kocadı, kötürüm oldu, Bunu sezen bir genç atı Yakaladı kurdu yoldu, Dedi: 'Haydi tüysüz dayı, Yürü, yine yiğitlik sat; Dar et bize yeşil yurdu! ' Piçlerine dedi: 'Fırsat Kaçırmayın, boğun kurdu! ' Zavallı kurt öldü, inde Beş yavrusu kaldı öksüz Fakat bir kaç yıl içinde Bunlar birer yiğit, gürbüz Kurt olarak saldırdılar, Yeşil yurttan ayıların Vücudunu kaldırdılar. Çocuklarım ibret alın: Her bugüne var bir yarın!   Ziya Gökalp

Turan Nabızlarımda vuran duygular ki tarihin Birer derin sesidir, ben sahifelerde değil Güzide, şanlı, necip ırkımın uzak ve yakın Bütün zaferlerini kalbimin tanininde Nabızlarımda okur, anlar, eylerim tebcil. Sahifelerde değil, çünkü Atilla, Cengiz Zaferle ırkımın tetviç eden bu nasiyeler, O tozlu çerçevelerde, o iftira amiz Muhit içinde görünmekte kirli, şermende; Fakat şerefle numayan Sezar ve İskender! Nabızlarımda evet, çünkü ilm için müphem Kalan Oğuz Han'ı kalbim tanır tamamiyle Damarlarımda yaşar şan-ü ihtişamiyle Oğuz Han, işte budur gönlümü eden mülhem: VATAN NE TÜRKİYEDİR TÜRKLERE, NE TÜRKİSTAN VATAN, BÜYÜK VE MÜEBBET BİR ÜLKEDİR: TURAN   Ziya Gökalp